azilsartan  medoxomil     يا        Edarbi 

مواردمصرف ومكانيزم:

مسددگيرنده آنژیوتانسین 2  براي درمان فشارخون بالابه تنهايي يا درتركيب باعوامل ديگرضدفشارخون مصرف دارد..نتايج كارآزمايي نشان داده نسبت به والزارتان والمزارتان دركاهش مقاديرفشارخون درنقطه پاياني برتري دارد.

آزيلزارتان يک استر بنزيميدازول است که آثار تنگ‌کنندگي عروق و ترشح آلدوسترون آنژيوتانسين دو را با اتصال آنژيوتانسين دو به گيرنده آنژيوتانسين نوع يک در بافت‌هاي متعددي نظير عضلات صاف جدار عروق و غده آدرنال به طور اختصاصي بلوک مي‌کند. آزيلزارتان مدوکسوميل، طي جذب در دستگاه گوارش به سرعت به آزيلزارتان (متابوليت فعال) هيدروکسيله مي‌شود.

عوارض جانبي:

شايع‌ترين عوارض جانبي آزيلزارتان عبارت بودند از خواب‌آلودگي، افزايش سطح کراتين فسفوکيناز خون و اسهال.

شكل دارويي:

آزيلزارتان به شکل قرص‌هاي 40 و80 ميلي‌گرمي توليد شده است.

دوز توصيه شده:

اين دارو، 80 ميلي‌گرم يک بار در روز است. دوز 40 ميلي‌گرمي آن را مي‌توان براي بيماراني که دوز بالاي ديورتيک مصرف مي‌کنند، تجويز کرد.

Dabigatran  etexilate

Pradaxa

مواردمصرف:

از سوي سازمان

غذا و داروي آمريکا براي کاهش خطر سکته
مغزي و آمبولي سيستميک در بيماران با
فيبريلاسيون دهليزي غيردريچه اي مورد تاييد
قرار گرفته است. اين دارو اولين آلترناتيو
وارفارين است که از سوي سازمان غذا و
داروي آمريکا به تاييد رسيده است. تائيد دابيگاتران توسط FDA، براي پزشک جانشيني براي وارفارين فراهم مي‌آورد تا در بيماران مبتلا به فيبريلاسيون دهليزي استفاده نمايد که در معرض خطر بالاي استروک هستند

مکانیسم اثر:

دابيگاتران و آسيل گلوكورونيدهاي آن مهاركننده رقابتي و مستقيم ترومبين هستند. به علت اينكه

ترومبين قادر به تبديل فيبرينوژن به فيبرين در طي انعقاد است اين دارو از ايجاد ترومبوز جلوگيري كرده و ترومبين آزاد ، ترومبين هاي متصل به لخته و تجمع پلاكتي ناشي از ترومبين را مهار مي كند.

اثربخشي
باليني دابيگاتران در مطالعه «درمان ضدانعقاد
طولاني مدت » با حضور 18113 بيمار مبتلا
به فيبريلاسيون دهليزي غيردريچه اي، پايدار،
پاروکسيسمالي  دائم بررسي شد. 110 ميلي گرم
دوبار در روز دابيگاتران و 150 ميلي گرم دوبار
در روز آن با وارفارين مقايسه شد. پس از
مدت 2 سال مشخص شد که دابيگاتران 150
ميلي گرمي دوبار در روز حملات مغزي و
آمبولي سيستميک را در مقايسه با وارفارين
و دابيگاتران 110 ميلي گرمي دوبار در روز
به ميزان قابل توجهي کاهش مي دهد.همانند
ساير داروهاي ضدانعقادي،

عوارض جانبي:

شايع ترين عارضه

جانبي مرتبط با دابيگاتران خونريزي است.
در مطالعه مذکور خطر خونريز ي هاي وسيع
در مصر ف کنندگان دابيگاتران و وارفارين يکسان بود.

خطر انفارکتوس ميوکارد در

دريافت کنندگان دابيگاتران 150 ميلي گرمي

در مقايسه با دريافت کنندگان وارفارين بالاتر
بود.

اشكال دارويي:

دابيگاتران به شکل کپسو ل هاي 75 و

150 ميلي گرمي موجود است.

دوز توصيه شده

، در اغلب موارد 150 ميلي گرم دوبار در
روز است.دابيگاتران اتكسيلات به‌میزان 220 میلی‌گرم در روز به‌مدت 10 روز جهت پیشگیری از ترومبوز وریدی پس از عمل جراحی تعویض مفصل زانو توصیه می‌شود.

موارد توجه:

·         كپسول اين دارو نبايد شكسته يا جويده شود و بايد حتما سالم و دست نخورده مصرف شود.

·         اگر نوبت مصرف دارو فراموش شد ، بايد به محض يادآوري دارو را مصرف كرد. دوز فراموش شده را فقط بايد تا 6 ساعت قبل از نوبت بعدي مصرف كرد در صورت نزديك شدن به زمان نوبت بعدي بايد از خوردن نوبت فراموش شده اجتناب نمود و هرگز نوبت بعدب را 2 برابر نكرد.

·         درمان با پراداكسا قابل به تغيير به درمان با وارفارين يا بالعكس مي باشد.

·         در صورت تغيير رژيم وارفارين به پاراداكسا در صورتيكه نسبت lNR زير 2 باشد، بايد مصرف وارفارين را قطع و پاراداكسا را شروع كرد.

·         در صورت تغيير رژيم داروئي از پراداكسا به وارفارين زمان شروع مصرف وارفارين به كليرانس وابسته است. مطابق شرح زير:

-          براي كليرانس بيشتر از 50 min /ml شروع وارفارين 3 روز قبل از قطع پراداكسا .

-          براي كليرانس بين 31-50  min /ml شروع وارفارين 2 روز قبل از قطع پراداكسا .

-          براي كليرانس بين 15- 30 min /ml شروع وارفارين 1 روز قبل از قطع پراداكسا .

lurasidone           

       Latuda

مكانيزم ومواردمصرف:

لورازیدون، یک ترکیب جدید است
که تمایل بالایی برای چسبیدن به
رسپتورهای دوپامین  D2 ، سروتونین
و نورآدرنالین آلفا دارد. تمایل این دارو
برای چسبیدن به گیرندهای هیستامین
و کولینرژیک اندک است. به همین
علت عوارض اکستراپیرامیدال، افزایش
وزن و طولان شدن QT در آن اتفاق
نمی افتد

لورازيدون (Lurasidone) جديدترين داروي آنتي سايکوتيک آتيپيک است که براي درمان اسکيزوفرني بزرگسالان مورد تاييد قرار گرفته است. اسکيزوفرني سالانه حدود يک درصد از جمعيت بالاي 18 سال آمريکا را مبتلا مي‌کند. اين بيماري با 3 گروه علايم شناخته مي‌شود: مثبت (رفتار غيرطبيعي)، منفي (ناتواني در انجام فعاليت روزانه)، شناختي (ناتواني در تصميم گيري). در ساخت لورازيدون نتايج حاصل از بيش از 40 مطالعه باليني روي 2700 بيمار بزرگسال مورد استفاده قرار گرفت و اثربخشي آن با 4?مطالعه باليني
6 هفته‌اي بررسي شد. لورازيدون به ميزان قابل توجهي در بهبود علايم مثبت و منفي در مقايسه با دارونما توانا بود.

عوارض جانبي:

شايع‌ترين عارضه جانبي ناشي از مصرف اين دارو در مطالعات باليني عبارت بودند از خواب آلودگي، احساس بي‌قراري، تهوع، اختلالات حرکتي نظير ترمور، کندي حرکات، سفت شدن عضلات (پارکينسونيسم).

اشكال دارويي:

لورازيدون به شکل قرص‌هاي 40 و 80 ميلي‌گرمي در بازار موجود است. دوز توصيه شده

براي شروع دارو روزانه 40 ميلي‌گرم و حداکثر دوز 80 ميلي‌گرم در روز است. دوزهاي بالاتر دارو بدون آنکه فايده بيشتري براي بيمار داشته باشند خطر وقوع عوارض جانبي را افزايش مي‌دهند.

روفلوميلاست

روفلوميلاست (Roflumilast)       

        ®  DALIRESP®    ®       Daxas

مكانيزم ومواردمصرف:

يک مهارکننده فسفودي استراز 4 است که براي درمان بيماري‌هاي مزمن انسدادي ريه با شدت متوسط تا شديد مورد تاييد قرار گرفته است. بيماري‌هاي مزمن انسدادي ريه 4 تا 10درصد از مردم آمريکا را گرفتار کرده است و چهارمين علت مرگ و مير محسوب مي‌شود. شعله‌وري بيماري مزمن انسدادي ريه ممکن است چند هفته به طول بينجامد و با کاهش عملکرد ريوي و افزايش خطر مرگ و مير همراه باشد. به نظر نمي‌رسد که داروهاي ضدالتهاب و گشادکننده‌هاي برونش موجود در بازار در متوقف كردن پيشرفت بيماري نقشي داشته باشند. اثربخشي روفلوميلاست در 2 مطالعه فاز 3 با شرکت بيش از 1500 بيمار بالاي 40 سال موردبررسي قرار گرفت.

عوارض جانبي:

شايع‌ترين عارضه جانبي ناشي از روفلوميلاست در مطالعات جانبي عبارت بودند از اسهال، تهوع، استفراغ، دردشکمي، کاهش وزن و سردرد. بيشتر اين علايم در هفته‌هاي اول شروع درمان بروز مي‌کنند و اغلب خودبه‌خود با ادامه درمان برطرف مي‌شوند.

شكل دارويي:

روفلوميلاست به شکل قرص‌هاي سفيد 500 ميکروگرمي به بازار عرضه شده است.

دوز توصيه شده :

براي اين دارو يک قرص 500 ميکروگرمي در روزبايا بدون غذا است.

اسپينوساد                    Spinosad          

NATROBA

موارداستفاده:

سوسپانسيون موضعي 9/0 درصدي اسپينوساد (Spinosad) براي درمان 

شپش ناحيه سر در بيماران بزرگ‌تر از 4 سال مورد تاييد قرار گرفته است. ايمني و اثربخشي اسپينوساد در دو مطالعه باليني چندمرکزي با شرکت 1038 بيمار بالاي 6 ماه مبتلا به شپش سر بررسي شد. تعداد 552 نفر اسپينوساد و بقيه افراد پرمترين دريافت کردند.

عوارض جانبي:

شايع‌ترين عوارض جانبي ناشي از درمان با اسپينوساد عبارتند از قرمزي و تحريک شديد چشم و پوست. اسپينوساد بايد اسکالپ‌هاي خشک سر را بپوشاند و سپس به موهاي خشک ماليده شود. پس از 10 دقيقه مناطق پوشانده شده با اين دارو بايد با آب گرم شسته شوند.

Generic Name for NATROBA

Spinosad 0.9%; topical suspension; contains benzyl alcohol.

Legal Classification:

Rx

Pharmacological Class for NATROBA

Pediculicide.

Manufacturer of NATROBA

ParaPRO

Indications for NATROBA

Head lice.

Adults and Children:

<4yrs: not recommended. ≥4yrs: apply to dry scalp and hair until adequately covered; use up to 120mL (one bottle). Leave on for 10 minutes, then rinse off thoroughly with warm water. May repeat treatment once if live lice is seen after 7 days. May remove dead lice and nits with nit comb. Wash hands after application. Wash or dryclean bedding or clothing appropriately.

Warnings/Precautions for NATROBA

For use on dry scalp and hair only. Avoid eyes, mouth, mucous membranes. Neonates, infants <6months: not recommended. Pregnancy (Cat.B). Nursing mothers.

Adverse Reactions for NATROBA

Application site erythema, ocular erythema.

How is NATROBA supplied?

Susp—4oz

Vilazodone   ويلازودون       Viibryd

موارداستفاده ومكانيزم:

نخستين دارويی است که با دو مکانيسم توأم مهار برداشت انتخابی سروتونين (SSRI) و آگونيست نسبی گيرنده‌های سروتونين (5HT1A) به منظور درمان افسردگی ماژور به تأييد FDA رسيده است.

شكل دارويي:

ويلازودون به شکل قرص‌هاي 10،20 و 40 ميلي‌گرمي موجود است

مقدارمصرف:

تجويز قرص‌های ويلازودون (40 ميلی‌گرم، يک بار در روز) پس از 8 هفته توانسته است شاخص‌های جسمی و روانی بيماران مبتلا به افسردگی را بهبود بخشد.

عوارض جانبي:

شايعترين عوارض جانبی اين دارو تهوع، استفراغ، اسهال، بيخوابی و ضعف قوای جنسی گزارش شده است. اين دارو فاقد عوارض قلبی و کبدی می‌باشد. دوز آغازين دارو 10 ميلی‌گرم يکبار در روز به مدت يک هفته، سپس 20 ميلی‌گرم يکبار در روز به مدت يک هفته و پس از آن، 40 ميلی‌گرم يکبار در روز تا دستيابی به اثرات درمانی مطلوب تا 8 هفته می‌باشد. قطع مصرف دارو بايد به آهستگی صورت گيرد. در بيماران سالمند، مبتلايان به نارسايی کليوی (خفيف، متوسط، شديد) و مبتلايان به نارسايی کبدی (خفيف تا متوسط) نيازی به تنظيم دوزاژ نمی‌باشد. در مورد بيماران مبتلا به نارسايی شديد کبدی مطالعه‌ای صورت نگرفته است.

مصرف درشيردهي وبارداري:

مصرف اين دارو در خانمهای باردار و مادران شيرده ممنوع می‌باشد (به دليل فقدان اطلاعات کافی).