تركيب مشابه ژروویتال همراه با پيرويدوكسين(B6)ومزواينوزيتول وگلوتاميك اسيد.اين دارو موثرترازداروي قبلي بوده وتاثيرآن برحافظه،كاهش التهاب مفاصل،مهاركننده MAOودرنتيجه با خاصيت ضدافسردگي ونيز آنتي اكسيدان مي باشد.پروكائين دربدن تبديل به PABAودي اتيل آمينواتانولDEAEشده كه درموردآخر، پيش سازكولين درماهي مي باشد افزايش استيل كولين موجب بهبودحافظه ومانع توليدپيگمان هايlipofuscinشده وآن راازبدن خارج مي كند.
فرآیند اصلی در سوخت و ساز
سلولها نیز مواد زائدی مانند لیپوفوسین یا رنگدانه های سنی هستند. لیپوفوسین ماده های رنگین با مقدار زیادی چربی و پروتئین است که در بسیاری از ارگان های افراد مسن، تجمع مییابد. ظاهراً این لیپوفوسین با رادیکال های آزاد پیر شدن ارتباط دارداین ماده از اکسیداسیون چربی های غیر اشباع حاصل می گردد. تجمع لیپوفوسین با توزیع و انتقال متابولیت های مهم در ملکولهای حاوی اطلاعات در سلول تداخل کرده و می تواند نقش مهمی در فرآیند پیر شدن بر عهده داشته باشد
Anti-Aging Effects of PABA
PABA has been used as a component of many commercially available
sunscreens due to its ability to block damaging ultraviolet
rays. Skin damage due to sunlight causes or accelerates many of
the characteristic skin changes that we attribute to aging.
PABA, both topically and orally, is truly an antiaging substance
in terms of protecting
the skin from the sun.
PABA is a naturally occurring, water-soluble compound which is
found in many foods as a cofactor of the vitamin B complex
(associated with folate). It first became popular due to the
writings of pioneer nutritionists like Gaylord Hauser, Lelord
Kordell, and Adelle Davis. Several decades later,
life extension scientists Durk Pearson and Sandy Shaw extolled
the potential virtues of PABA in their best-seller, Life
Extension — A Practical Scientific Approach.
Is PABA a Vitamin
By definition, a vitamin is a biologically active organic
compound that is essential for an organisms normal health and
growth, a deficiency of which results in a deficiency disease or
disorder. Though PABA has many vitamin-like qualities, it fails
to meet the strict definition of a vitamin. Early animal studies
did, however, demonstrate that PABA increased lactation in
rodents and increased the weight of chicks that were fed a diet
with low levels of folate. These early studies suggested that
PABA was essential, and it has erroneously been described as a B
vitamin by many nutritionists and health educators in dozens of
books. PABA is actually a structural part of folic acid.
Although PABA is not technically a vitamin, it does appear to
have a number of interesting and potentially valuable uses.
The Anti-Gray Hair Vitamin
One very interesting application for this versatile substance is
its potential to restore hair to its natural color. In 1941, Dr.
B. F. Sieve reported that administration of 200 mg of PABA per
day for two months resulted in marked darkening of the hair in
30 patients with gray hair.Brandaleone and colleagues
(1944) reported that 2 of 33 individuals with grey hair had
significant hair color change when administered 200 mg of PABA
with 100 mg of calcium pantothenate (vitamin B5) and 50 grams
ounces of brewers yeast for eight months.
Dr. Chris Zarafonetis (1964) of Temple University followed these
investigations with a report that described 5 cases of dramatic
hair color change and hair regrowth in 20 patients with markedly
gray hair, who were taking 6-24 grams of PABA per day for other
conditions. The hair color changes were serendipitous
results of this therapy.Zarafonetis concluded that consumption
of 6-24 grams of PABA per day for at least 6 weeks restored the
natural hair color of 25% of people with markedly gray hair. He
did not speculate on the mechanism for hair color restoration
and pointed out that the effects were highly variable and might
require extended periods of administration.
Zvak (1986) confirmed that forty years ago, large doses of PABA
were clearly shown to darken grey hair; the regained color was
lost within 3-4 weeks of stopping the treatment. While it is
clear that the hair color restoration effects of PABA were less
than universal, any therapy which results in 10-25% reversal of
an irreversible condition (like hair grayness) must certainly be
considered significant.
PABA as an Antioxidant
It has been well established that PABA is a potent neutralizer
of singlet molecular oxygen, a potent free radical which is a
common by-product of normal metabolism.
In theory, use of antioxidants protects cellular membranes and
mitochondrial DNA from free radical attack. The mitochondria are
the energy-producers of the cells. Mitochondrial degradation
results in reduced cellular energy production which causes
numerous undesirable physiological conditions, which may include
fatigue and the aging process itself. As an antioxidant, PABA
also provides protection against ozone, smoking, and other air
pollutants that damage other cell structures and membranes
through oxidative stress. PABA promotes cell membrane fluidity
by preventing such oxidant damage.
PABA as an Anti-Crosslinking Agent
The crosslinkage theory of aging was proposed by Professor Johan
Bjorksten in 1974. Bjorksten believed that the aging process was
due to crosslinks (undesirable bonds induced by excess free
radicals) which formed between molecules). Bjorksten theorized
that these crosslinks progressively impaired the function of the
body, the end
result of which was aging. PABA appears to slow and in some
cases even reverse crosslinking in the protein structures of
connective tissues such as collagen.
Collagen crosslinking In addition to resulting in the loss of flexibility with age,
and perhaps the aging process itself — also is the primary
process in a number of fibrotic diseases, including: Peyronies
disease (formation of fibrotic plaques of the penis, usually in
men over 50, resulting in painful, crooked erections, rendering
intercourse difficult or impossible); Dupuytrens contracture
(wherein the flexor tendons of the fingers of the hands become
fibrotic and contract, rendering the fingers useless); and
scleroderma (a rare condition
characterized by heavily crosslinked skin and tissues, with
disabling systemic results). Zarafonetis (1964) found PABA to
have a marked therapeutic effect in these conditions, in doses
of 12 grams per day. Zarafonetis also used PABA to treat
dermatitis herpetiformis (200 mg, 4-5 times daily), and vitiligo
(a depigmenting disease). By slowing crosslinking, PABA may
promote greater body flexibility in normally aging individuals.
Potential Side Effects and Cautions
High-dose PABA is generally well-tolerated, its most significant
adverse side effects being diarrhea and nausea, which resolved
with cessation of use, or lowering of the dose. As PABA is water
soluble, it is rapidly excreted in the urine, and must therefore
be administered in divided doses throughout the day. High-dose
PABA should be discontinued when taking sulfa antibiotics (like
Bactrim or Septra).
PABA Summary
Pearson and Shaw described PABA as an antioxidant which could: slow crosslinking; hance flexibility; te
membrane fluidity; rotection against ozone,
secondhand smoke and other air pollutants;
inflammation of arthritis; and rrginal color of
hair in perhaps 10-25% of cases. Pearson and Shaw reported they
consumed as much as three grams of PABA per day. )
DMAE Dimethylaminoethanol (DMAE) is a substance that is closely
related to DEAE (Figure 3) — the other metabolic by-product of
GH3. DMAE is a naturally occurring nutrient found in such brain
foods as anchovies and sardines. It stimulates the production of
choline, which in turn allows the brain to optimize production
of acetylcholine . Acetylcholine is the primary
neurotransmitter involved in learning and memory.
DMAE is a mild cerebral stimulant, which was at one time
approved by the FDA as being possibly effective for the
following conditions:
Learning problems associated with underachieving and
shortened attention span.
Behavior problems associated with
hyperactivity.
Combined hyperkinetic behavior and
learning disorders with underachieving, reading and speech
difficulties, impaired motor coordination, and
impulsive/compulsive behavior, often described as asocial,
antisocial, or delinquent.
The learning problems mentioned above, although usually
childhood disorders, are also not infrequently seen in adults.
They are usually treated with much more potent and addictive
amphetamines (like Ritalin). DMAE is a safe and non-addictive
form of therapy for these conditions. DMAE produces a mild
stimulant effect, which develops slowly over a period of several
weeks. There is no drug-like letdown or depression if the
substance is discontinued.
DMAE for Adult and Childhood Learning Disorders
For those children and adults who suffer from ADD, ADHD, and
other learning disorders (and even for those who dont) I
recommend DMAE (dimethylaminoethanol). DMAE has been used for
years to improve behavioral disorders in children, and may have
positive effects on intelligence and grades as well.
In 1958, Dr. Leon Oettinger, Jr., found that DMAE:
Accelerated mental processes
Improved concentration span
Abolished early morning fogginess
Relieved lassitude and mild depression
with obvious letdown when it was discontinued
Was useful in schizophrenia of long
duration (with prolonged treatment)
Decreased irritability and reduced
overactivity, leading to a much better overall social
adaptation and improved scholastic functioning
Increased attention span
Did not cause drowsiness
Improved IQ!
Furthermore, he found that DMAE had numerous advantages over the
amphetamines (like Ritalin) in that there were no effects on
heart rate or blood pressure and no induced jitteriness. Instead
of causing anorexia (loss of appetite) like the amphetamines, he
found that DMAE actually improved appetite in many patients and
caused no
interference with sleep. In fact, he found that DMAE actually
reduced sleep requirements. Dr. Oettinger concluded that DMAE
was a most useful tool in the handling of the child with
behavioral problems.
In 1960, Dr. Stanley Geller reported on a double-blind study of
75 children, that DMAE in doses of 50 mg twice daily resulted in
improved functioning capacity, puzzle-solving
ability and organization of activity.
In another double-blind study of fifty children who had been
diagnosed as suffering from hyperkinetic syndrome, DMAE was
administered in doses up to 500 mg/day (300 mg in the morning,
another 200 mg at lunch). The author concluded that DMAE, when
administered at doses of 300-500 mg per day for 12 weeks to
moderately disturbed hyperkinetic children (six to 12 years of
age) produces greater overall improvement in comparison to
patients similarly treated with a placebo.
DMAE for Chronic Fatigue, Depression, and to Enhance Dreaming
Kugel and Alexander reported that DMAE had also been
demonstrated to be useful in the treatment of chronic fatigue
and depression in children, and Sergin reported the
phenomena of DMAE-induced lucid dreaming, and speculated on its
effects in normalizing brain function and mood.
DMAE Improves Movement
Disorders and Prevents Adverse Effects of L-DOPA in Treatment of
Parkinsonism
In 1974, Dr. Edith Miller added DMAE in doses ranging from
300-900 mg per day to the regimen of Parkinsons patients who had
begun to exhibit adverse effects from high dosages of L-DOPA.
DMAE administration resulted in a complete resolution of the L-DOPA-induced
abnormal movements in a majority of the patients. Dr. Miller
concluded that DMAE seems to be the first effective measure to
combat L-DOPA-induced dyskinesias safely and effectively without
interfering with the beneficial effects of L-DOPA
therapy.
In a subsequent study, Dr. E. Daniel of the Portland VA Hospital
used doses of DMAE ranging in dosages from 400 to 600 mg/day in
a variety of patients with involuntary movement disorders,
including benign essential tremor, tardive dyskinesia, and even
blepharospasm (eyelid twitching). Use of DMAE resulted in
improvement in all symptoms, with the exception of those
suffering from Huntingtons chorea.
DMAE Inhibits Formation of Aging Pigment
One of the most dramatic and well-documented effects of DMAE is
its ability to inhibit the formation of aging pigment (lipofuscin).
Lipofuscin is believed to be formed by the inefficient
metabolism of fatty acids, and its accumulation in the cells is
one of the most obvious and regularly reported cytological
(cellular) changes with age. Lipofuscin
accumulates with age in all body tissues. Although no known
adverse effects are known to result from lipofuscin
accumulation, it certainly does no good, acting as intracellular
garbage. Even if it is not harmful, lipofuscin is often
cosmetically unacceptable, as it is the brownish pigment that
causes liver spots on the backs of the hands of many people over
50 years of age.
DMAE not only can prevent the formation of lipofuscin, but it
also actually flushes it from the body. Many people gauge the
rate of lipofuscin removal from their hearts
and brains by watching their liver spots disappear with
long-term supplementation of DMAE. It usually takes about six
months for significant changes to take place — many spots
resolving completely.
Life-Extending Effects of DMAE
Richard Hochschild, designer of the H-SCAN (probably the most
well tested system designed to measure human biological age),
evaluated the potential life-extending effect of DMAE on old
mice. DMAE administration in the drinking water resulted in a
reduction in mortality and an increase in both mean and maximum
survival times
Conclusion
In his book, Secrets of Life Extension, John Mann wrote that GH3
may not be the key to extraordinary life extension, but it
appears to help, treat and delay the onset of many of the
symptoms and side effects of aging. It can be a useful adjuvant
to other longevity agents, and will, most likely, potentiate
their effectiveness. I agree with Johns assessment.
Gerovital and Aslavital are unapproved by the FDA, and are
therefore largely unavailable in the US. Nevertheless, it is
still possible for people who wish to avail themselves
of this therapy by asking their physicians to prescribe it for
them through a compounding pharmacy. Although not approved for
anti-aging use, physicians can legally prescribe drugs that are
not approved in this country, but which are not specifically
illegal.
An alternative is to use a PABA-DMAE complex containing the
ingredients that Prof. Aslan found to work synergistically with
her formula. DMAE and PABA in the proper concentrations may have
effects as dramatic as those of GH3 itself, and may provide a
variety of independent positive effects as well. Consequently,
since DMAE and PABA are both readily available, inexpensive
dietary supplements, this may be a satisfactory (and perhaps, a
superior) alternative.
خانم آنا اصلان اهل رومانی، مدیر انستیتو ژریاتری، در سال 1954 موفق به کشف
دارویی برای تجدید نیروی جوانی شد که آن را به نامژروویتال H3نامید. این دارو ترکیبی از محلول کلریدرات پروکائینبود که مقداری آسید
بنزوئیک و مقادیر بسیار جزئی، عناصر فلزات قلیایی و گوگرد همراه داشت.ادعاشده است كه اين بيحس كننده موضعي مهاركننده MAOازطريق ايجاداحساس جواني ونشاط موجب كاهش افسردگي مي شود.اين تركيب همراه با بنزوئيك اسيد وپتاسيم بي سولفات(به عنوان آنتي اكسيدان)به صورت آمپول كرم وقرص وسرم موجوداست.کرم ضد چروک ژروویتال در عمل چهار کرم در یک کرم می باشد. کرم اول : مشابه با بوتاکس به عضلات صورت آرامش می دهد – فلج کننده نیست کرم دوم : مشابه با ژل تزریقی کم کم کلاژن هیدرولیز شده آن جذب شده و خطوط چروک را پر می کند کرم سوم : اثر لیفتینک یا سفت کنندگی بسیار بالایی دارد و پوست را سفت می کند . کرم چهارم : دارای عصاره آواکادو و خیار طبی و اسید هیا لورونیک است که هم پوست را جوان می سازد و هم رطوبت پوست را تامین می نماید . روش مصرف:
روزی دو بار صبح و عصر پس از تمیز کردن پوست روي آن ماليده مي شود.
Gerovital
H3 is approved by the Romanian equivalent of the FDA for use in
the treatment of numerous diseases, including: (1) prevention
and treatment of the aging process; (2) depression; (3)
arthritis; (4) asthma; (5) gastric and duodenal ulcers, (6)
osteoporosis, and many other conditions
How Does Gerovital Work
Procaine, as Gerovital H3 and Aslavital, has numerous documented
mechanisms of action. These include inhibition of monoamine
oxidase (an enzyme in the brain which increases with age); nootropic properties; and antioxidant
action.
بنزوكينون شبيه كيو تن كه حلاليت بيشتري ازآن دارد.این ترکیب شیمیایی به گونه ای قوی مشابه آنتی اکسیدان های طبیعی است که
استفاده موضعی از این ترکیب برای فقط 6 هفته منجر به کاهش خشکی پوست به
میزان 26% ، افزایش آب رسانی به پوست به میزان 37% ، کاهش چین و چروک به
میزان 29% و بهبود آسیب های ناشی از نورخورشید به مقدار 33% است. داروی ایدبنون (Idebenone) باعث بهبود دید و بینایی در نابینایانی می شود که بر اثر وراثت نابینا شده اند.نابینایی ارثی از مادر که بیشتر در مردان روی می‌دهد، به دلیل آسیبی است که
به میتوکندری‌های چشم وارد می‌شود. در واقع میتوکندری همچون باتری برای
روشن کردن سلول‌های چشم عمل می‌کند.ایدبنون با نفوذ داخل میتو کندری چشم، شروع به پاکسازی رادیکال های آزاد
سمی می کند و درنهایت سبب افزایش عملکرد میتوکندری ها می شود.اين دارودرآلزايمرنيزمصرف دارد.
Priori Idebenone Eye Serum 15ml
Suitable for most skin types, except sensitive
Priori Idebenone Eye Serum’s non-photosensitising
formula contains the exclusive A2 Complex and Idebenone (with superior
antioxidant properties) to reduce the appearance of fine lines, wrinkles
and photodamage from the eye contour area.
Skin Concerns: Fine lines, wrinkles, age prevention
Features and Benefits
Helps to reduce the appearance of fine lines and wrinkles from the eye contour area creating a more youthful appearance
Dramatic rejuvenation for the delicate eye area
Idebenone 0.5%: Antioxidant, anti-ageing, helps to correct and protect the skin
Dramatically reduces the appearance of fine lines and wrinkles around the eyes in a matter of weeks
High antioxidant properties help to guard against future skin ageing
A2 Complex (Lactic Compound 12%, Vitamin A 0.15%): Exfoliation and absorption
A2
Complex with Idebenone provides fast results without the risk of drying
or photosensitivity associated with other hydroxy acid formulations
درمغزموجب بهبودحافظه ويادگيري شده همچنين سبب كاهش ضايعات پوستي وابسته به افزايش سن مي شود.اين تركيب افزايش انرژی درمغز رابهبودبخشيده ودردرمان سكته وآسيب مغزي وپيشگير
ي ازآلزايمروعملكردشناختي درافرادمسن كاربرددارد.
اپي تالون® Epitalon
يك تتراپپتيدAla-Glu-Asp-Glyمشابه هورمون هاي غده صنوبري مانندملاتونين است كه موجب القاي فعاليت تلومرازوافزايش طول آن درسلول هاي سوماتيك مي شود.
picamilon پيكاميلون
بعدعبوراز سيستم اعصابمركزي تبديل بهGABAوویتامین ب 3 يا نياسين
مي شود .گاباسبب افزايش اثرضداضطرابي ونياسين بااثروازديلاتوري
قوي ازنورون هادربرابركاهش O2حمايت مي كند.
Product Description
Picamilonis a combination of
Niacin and GABA. At low doses it has mood stabilizing properties, with
mild sedative and anti-anxiety effects. At higher doses Picamilon has
shown to improve physical and mental endurance as it also functions as a
cerebral-vasodilator, meaning that it improves blood flow directly to
the brain.
Recommended Use: As
a dietary supplement, take 100mg to induce a calm, relaxed feeling.
Increase the dosage to 200 or 300mg if you wish to feel mentally
energized yet remain in a calm state of mind
مسددگيرنده آنژیوتانسین 2براي درمان فشارخون بالابه تنهايي يا درتركيب باعوامل ديگرضدفشارخون مصرف دارد..نتايج كارآزمايي نشان داده نسبت به والزارتان والمزارتان دركاهش مقاديرفشارخون درنقطه پاياني برتري دارد.
آزيلزارتان يک استر بنزيميدازول است که آثار تنگ‌کنندگي عروق و ترشح
آلدوسترون آنژيوتانسين دو را با اتصال آنژيوتانسين دو به گيرنده
آنژيوتانسين نوع يک در بافت‌هاي متعددي نظير عضلات صاف جدار عروق و غده
آدرنال به طور اختصاصي بلوک مي‌کند. آزيلزارتان مدوکسوميل، طي جذب در
دستگاه گوارش به سرعت به آزيلزارتان (متابوليت فعال) هيدروکسيله مي‌شود.
عوارض جانبي:
شايعترين عوارض جانبي آزيلزارتان عبارت بودند از خواب‌آلودگي، افزايش سطح
کراتين فسفوکيناز خون و اسهال.
شكل دارويي:
آزيلزارتان به شکل قرص‌هاي 40 و80 ميلي‌گرمي
توليد شده است.
دوز توصيه شده:
اين دارو، 80 ميلي‌گرم يک بار در روز است.
دوز 40 ميلي‌گرمي آن را مي‌توان براي بيماراني که دوز بالاي ديورتيک مصرف
مي‌کنند، تجويز کرد.
Dabigatran etexilate
Pradaxa
مواردمصرف:
از سوي سازمان
غذا و داروي آمريکا براي کاهش خطر سکته مغزي و آمبولي سيستميک در بيماران با فيبريلاسيون دهليزي غيردريچه اي مورد تاييد قرار گرفته است. اين دارو اولين آلترناتيو وارفارين است که از سوي سازمان غذا و داروي آمريکا به تاييد رسيده است. تائيد دابيگاتران توسط FDA،
براي پزشک جانشيني براي وارفارين فراهم مي‌آورد تا در بيماران مبتلا به
فيبريلاسيون دهليزي استفاده نمايد که در معرض خطر بالاي استروک هستند
مکانیسم اثر:
دابيگاتران
و آسيل گلوكورونيدهاي آن مهاركننده رقابتي و مستقيم ترومبين هستند. به علت
اينكه
ترومبين قادر به تبديل فيبرينوژن به فيبرين در طي انعقاد است اين
دارو از ايجاد ترومبوز جلوگيري كرده و ترومبين آزاد ، ترومبين هاي متصل به
لخته و تجمع پلاكتي ناشي از ترومبين را مهار مي كند.
اثربخشي باليني دابيگاتران در مطالعه «درمان ضدانعقاد طولاني مدت » با حضور 18113 بيمار مبتلا به فيبريلاسيون دهليزي غيردريچه اي، پايدار، پاروکسيسمالي دائم بررسي شد. 110 ميلي گرم دوبار در روز دابيگاتران و 150 ميلي گرم دوبار در روز آن با وارفارين مقايسه شد. پس از مدت 2 سال مشخص شد که دابيگاتران 150 ميلي گرمي دوبار در روز حملات مغزي و آمبولي سيستميک را در مقايسه با وارفارين و دابيگاتران 110 ميلي گرمي دوبار در روز به ميزان قابل توجهي کاهش مي دهد.همانند ساير داروهاي ضدانعقادي،
عوارض جانبي:
شايع ترين عارضه
جانبي مرتبط با دابيگاتران خونريزي است. در مطالعه مذکور خطر خونريز ي هاي وسيع در مصر ف کنندگان دابيگاتران و وارفارين يکسان بود.
خطر انفارکتوس ميوکارد در
دريافت کنندگان دابيگاتران 150 ميلي گرمي
در مقايسه با دريافت کنندگان وارفارين بالاتر بود.
اشكال دارويي:
دابيگاتران به شکل کپسو ل هاي 75 و
150 ميلي گرمي موجود است.
دوز توصيه شده
، در اغلب موارد 150 ميلي گرم دوبار در روز است.دابيگاتران اتكسيلات به‌میزان 220 میلی‌گرم در روز به‌مدت 10 روز جهت
پیشگیری از ترومبوز وریدی پس از عمل جراحی تعویض مفصل زانو توصیه می‌شود.
موارد توجه:
·كپسول اين دارو نبايد شكسته يا جويده شود و بايد حتما سالم و دست نخورده مصرف شود.
·اگر
نوبت مصرف دارو فراموش شد ، بايد به محض يادآوري دارو را مصرف كرد. دوز
فراموش شده را فقط بايد تا 6 ساعت قبل از نوبت بعدي مصرف كرد در صورت نزديك
شدن به زمان نوبت بعدي بايد از خوردن نوبت فراموش شده اجتناب نمود و هرگز
نوبت بعدب را 2 برابر نكرد.
·درمان با پراداكسا قابل به تغيير به درمان با وارفارين يا بالعكس مي باشد.
·در صورت تغيير رژيم وارفارين به پاراداكسا در صورتيكه نسبت lNR زير 2 باشد، بايد مصرف وارفارين را قطع و پاراداكسا را شروع كرد.
·در صورت تغيير رژيم داروئي از پراداكسا به وارفارين زمان شروع مصرف وارفارين به كليرانس وابسته است. مطابق شرح زير:
-براي كليرانس بيشتر از 50 min /ml شروع وارفارين 3 روز قبل از قطع پراداكسا .
-براي كليرانس بين 31-50 min /ml شروع وارفارين 2 روز قبل از قطع پراداكسا .
-براي كليرانس بين 15- 30 min /ml شروع وارفارين 1 روز قبل از قطع پراداكسا .
lurasidone
Latuda
مكانيزم ومواردمصرف:
لورازیدون، یک ترکیب جدید است که تمایل بالایی برای چسبیدن به رسپتورهای دوپامین D2 ، سروتونین و نورآدرنالین آلفا دارد. تمایل این دارو برای چسبیدن به گیرندهای هیستامین و کولینرژیک اندک است. به همین علت عوارض اکستراپیرامیدال، افزایش وزن و طولان شدن QT در آن اتفاق نمی افتد
لورازيدون
(Lurasidone) جديدترين داروي آنتي سايکوتيک آتيپيک است که براي درمان
اسکيزوفرني بزرگسالان مورد تاييد قرار گرفته است. اسکيزوفرني سالانه حدود
يک درصد از جمعيت بالاي 18 سال آمريکا را مبتلا مي‌کند. اين بيماري با 3
گروه علايم شناخته مي‌شود: مثبت (رفتار غيرطبيعي)، منفي (ناتواني در انجام
فعاليت روزانه)، شناختي (ناتواني در تصميم گيري). در ساخت لورازيدون نتايج
حاصل از بيش از 40 مطالعه باليني روي 2700 بيمار بزرگسال مورد استفاده قرار
گرفت و اثربخشي آن با 4?مطالعه باليني 6 هفته‌اي بررسي شد. لورازيدون
به ميزان قابل توجهي در بهبود علايم مثبت و منفي در مقايسه با دارونما
توانا بود.
عوارض جانبي:
شايعترين عارضه جانبي ناشي از مصرف اين دارو در مطالعات باليني
عبارت بودند از خواب آلودگي، احساس بي‌قراري، تهوع، اختلالات حرکتي نظير
ترمور، کندي حرکات، سفت شدن عضلات (پارکينسونيسم).
اشكال دارويي:
لورازيدون به شکل
قرص‌هاي 40 و 80 ميلي‌گرمي در بازار موجود است. دوز توصيه شده
براي شروع
دارو روزانه 40 ميلي‌گرم و حداکثر دوز 80 ميلي‌گرم در روز است. دوزهاي
بالاتر دارو بدون آنکه فايده بيشتري براي بيمار داشته باشند خطر وقوع عوارض
جانبي را افزايش مي‌دهند.
روفلوميلاست
روفلوميلاست
(Roflumilast)
®DALIRESP®®Daxas
مكانيزم ومواردمصرف:
يک مهارکننده فسفودي استراز 4 است که براي درمان بيماري‌هاي
مزمن انسدادي ريه با شدت متوسط تا شديد مورد تاييد قرار گرفته است.
بيماري‌هاي مزمن انسدادي ريه 4 تا 10درصد از مردم آمريکا را گرفتار کرده
است و چهارمين علت مرگ و مير محسوب مي‌شود. شعله‌وري بيماري مزمن انسدادي
ريه ممکن است چند هفته به طول بينجامد و با کاهش عملکرد ريوي و افزايش خطر
مرگ و مير همراه باشد. به نظر نمي‌رسد که داروهاي ضدالتهاب و گشادکننده‌هاي
برونش موجود در بازار در متوقف كردن پيشرفت بيماري نقشي داشته باشند.
اثربخشي روفلوميلاست در 2 مطالعه فاز 3 با شرکت بيش از 1500 بيمار بالاي 40
سال موردبررسي قرار گرفت.
عوارض جانبي:
شايعترين عارضه جانبي ناشي از روفلوميلاست در
مطالعات جانبي عبارت بودند از اسهال، تهوع، استفراغ، دردشکمي، کاهش وزن و
سردرد. بيشتر اين علايم در هفته‌هاي اول شروع درمان بروز مي‌کنند و اغلب
خودبه‌خود با ادامه درمان برطرف مي‌شوند.
شكل دارويي:
روفلوميلاست به شکل قرص‌هاي سفيد
500 ميکروگرمي به بازار عرضه شده است.
دوز توصيه شده :
براي اين دارو يک قرص
500 ميکروگرمي در روزبايا بدون غذا است.
شپش ناحيه سر در بيماران
بزرگ‌تر از 4 سال مورد تاييد قرار گرفته است. ايمني و اثربخشي اسپينوساد
در دو مطالعه باليني چندمرکزي با شرکت 1038 بيمار بالاي 6 ماه مبتلا به شپش
سر بررسي شد. تعداد 552 نفر اسپينوساد و بقيه افراد پرمترين دريافت کردند.
عوارض جانبي:
شايعترين عوارض جانبي ناشي از درمان با اسپينوساد عبارتند از قرمزي و
تحريک شديد چشم و پوست. اسپينوساد بايد اسکالپ‌هاي خشک سر را بپوشاند و سپس
به موهاي خشک ماليده شود. پس از 10 دقيقه مناطق پوشانده شده با اين دارو
بايد با آب گرم شسته شوند.
<4yrs: not
recommended. ≥4yrs: apply to dry scalp and hair until adequately
covered; use up to 120mL (one bottle). Leave on for 10 minutes, then
rinse off thoroughly with warm water. May repeat treatment once if live
lice is seen after 7 days. May remove dead lice and nits with nit comb.
Wash hands after application. Wash or dryclean bedding or clothing
appropriately.
Warnings/Precautions for NATROBA
For use on dry scalp
and hair only. Avoid eyes, mouth, mucous membranes. Neonates, infants
<6months: not recommended. Pregnancy (Cat.B). Nursing mothers.
Adverse Reactions for NATROBA
Application site erythema, ocular erythema.
How is NATROBA supplied?
Susp—4oz
Related Disease:
Head lice
Lice
Vilazodone ويلازودون Viibryd
موارداستفاده ومكانيزم:
نخستين دارويی است که با دو مکانيسم توأم مهار
برداشت انتخابی سروتونين (SSRI) و آگونيست نسبی گيرنده‌های سروتونين
(5HT1A) به منظور درمان افسردگی ماژور به تأييد FDA رسيده است.
شكل دارويي:
ويلازودون به شکل قرص‌هاي 10،20 و 40 ميلي‌گرمي موجود است
مقدارمصرف:
تجويز
قرص‌های ويلازودون (40 ميلی‌گرم، يک بار در روز) پس از 8 هفته توانسته است
شاخص‌های جسمی و روانی بيماران مبتلا به افسردگی را بهبود بخشد.
عوارض جانبي:
شايعترين
عوارض جانبی اين دارو تهوع، استفراغ، اسهال، بيخوابی و ضعف قوای جنسی گزارش
شده است. اين دارو فاقد عوارض قلبی و کبدی می‌باشد. دوز آغازين دارو 10
ميلی‌گرم يکبار در روز به مدت يک هفته، سپس 20 ميلی‌گرم يکبار در روز به
مدت يک هفته و پس از آن، 40 ميلی‌گرم يکبار در روز تا دستيابی به اثرات
درمانی مطلوب تا 8 هفته می‌باشد. قطع مصرف دارو بايد به آهستگی صورت گيرد.
در بيماران سالمند، مبتلايان به نارسايی کليوی (خفيف، متوسط، شديد) و
مبتلايان به نارسايی کبدی (خفيف تا متوسط) نيازی به تنظيم دوزاژ نمی‌باشد.
در مورد بيماران مبتلا به نارسايی شديد کبدی مطالعه‌ای صورت نگرفته است.
مصرف درشيردهي وبارداري:
مصرف اين دارو در خانمهای باردار و مادران شيرده ممنوع می‌باشد (به دليل
فقدان اطلاعات کافی).
مسددگيرنده آنژیوتانسین 2براي درمان فشارخون بالابه تنهايي يا درتركيب باعوامل ديگرضدفشارخون مصرف دارد..نتايج كارآزمايي نشان داده نسبت به والزارتان والمزارتان دركاهش مقاديرفشارخون درنقطه پاياني برتري دارد.
آزيلزارتان يک استر بنزيميدازول است که آثار تنگ‌کنندگي عروق و ترشح
آلدوسترون آنژيوتانسين دو را با اتصال آنژيوتانسين دو به گيرنده
آنژيوتانسين نوع يک در بافت‌هاي متعددي نظير عضلات صاف جدار عروق و غده
آدرنال به طور اختصاصي بلوک مي‌کند. آزيلزارتان مدوکسوميل، طي جذب در
دستگاه گوارش به سرعت به آزيلزارتان (متابوليت فعال) هيدروکسيله مي‌شود.
عوارض جانبي:
شايعترين عوارض جانبي آزيلزارتان عبارت بودند از خواب‌آلودگي، افزايش سطح
کراتين فسفوکيناز خون و اسهال.
شكل دارويي:
آزيلزارتان به شکل قرص‌هاي 40 و80 ميلي‌گرمي
توليد شده است.
دوز توصيه شده:
اين دارو، 80 ميلي‌گرم يک بار در روز است.
دوز 40 ميلي‌گرمي آن را مي‌توان براي بيماراني که دوز بالاي ديورتيک مصرف
مي‌کنند، تجويز کرد.
Dabigatran etexilate
Pradaxa
مواردمصرف:
از سوي سازمان
غذا و داروي آمريکا براي کاهش خطر سکته مغزي و آمبولي سيستميک در بيماران با فيبريلاسيون دهليزي غيردريچه اي مورد تاييد قرار گرفته است. اين دارو اولين آلترناتيو وارفارين است که از سوي سازمان غذا و داروي آمريکا به تاييد رسيده است. تائيد دابيگاتران توسط FDA،
براي پزشک جانشيني براي وارفارين فراهم مي‌آورد تا در بيماران مبتلا به
فيبريلاسيون دهليزي استفاده نمايد که در معرض خطر بالاي استروک هستند
مکانیسم اثر:
دابيگاتران
و آسيل گلوكورونيدهاي آن مهاركننده رقابتي و مستقيم ترومبين هستند. به علت
اينكه
ترومبين قادر به تبديل فيبرينوژن به فيبرين در طي انعقاد است اين
دارو از ايجاد ترومبوز جلوگيري كرده و ترومبين آزاد ، ترومبين هاي متصل به
لخته و تجمع پلاكتي ناشي از ترومبين را مهار مي كند.
اثربخشي باليني دابيگاتران در مطالعه «درمان ضدانعقاد طولاني مدت » با حضور 18113 بيمار مبتلا به فيبريلاسيون دهليزي غيردريچه اي، پايدار، پاروکسيسمالي دائم بررسي شد. 110 ميلي گرم دوبار در روز دابيگاتران و 150 ميلي گرم دوبار در روز آن با وارفارين مقايسه شد. پس از مدت 2 سال مشخص شد که دابيگاتران 150 ميلي گرمي دوبار در روز حملات مغزي و آمبولي سيستميک را در مقايسه با وارفارين و دابيگاتران 110 ميلي گرمي دوبار در روز به ميزان قابل توجهي کاهش مي دهد.همانند ساير داروهاي ضدانعقادي،
عوارض جانبي:
شايع ترين عارضه
جانبي مرتبط با دابيگاتران خونريزي است. در مطالعه مذکور خطر خونريز ي هاي وسيع در مصر ف کنندگان دابيگاتران و وارفارين يکسان بود.
خطر انفارکتوس ميوکارد در
دريافت کنندگان دابيگاتران 150 ميلي گرمي
در مقايسه با دريافت کنندگان وارفارين بالاتر بود.
اشكال دارويي:
دابيگاتران به شکل کپسو ل هاي 75 و
150 ميلي گرمي موجود است.
دوز توصيه شده
، در اغلب موارد 150 ميلي گرم دوبار در روز است.دابيگاتران اتكسيلات به‌میزان 220 میلی‌گرم در روز به‌مدت 10 روز جهت
پیشگیری از ترومبوز وریدی پس از عمل جراحی تعویض مفصل زانو توصیه می‌شود.
موارد توجه:
·كپسول اين دارو نبايد شكسته يا جويده شود و بايد حتما سالم و دست نخورده مصرف شود.
·اگر
نوبت مصرف دارو فراموش شد ، بايد به محض يادآوري دارو را مصرف كرد. دوز
فراموش شده را فقط بايد تا 6 ساعت قبل از نوبت بعدي مصرف كرد در صورت نزديك
شدن به زمان نوبت بعدي بايد از خوردن نوبت فراموش شده اجتناب نمود و هرگز
نوبت بعدب را 2 برابر نكرد.
·درمان با پراداكسا قابل به تغيير به درمان با وارفارين يا بالعكس مي باشد.
·در صورت تغيير رژيم وارفارين به پاراداكسا در صورتيكه نسبت lNR زير 2 باشد، بايد مصرف وارفارين را قطع و پاراداكسا را شروع كرد.
·در صورت تغيير رژيم داروئي از پراداكسا به وارفارين زمان شروع مصرف وارفارين به كليرانس وابسته است. مطابق شرح زير:
-براي كليرانس بيشتر از 50 min /ml شروع وارفارين 3 روز قبل از قطع پراداكسا .
-براي كليرانس بين 31-50 min /ml شروع وارفارين 2 روز قبل از قطع پراداكسا .
-براي كليرانس بين 15- 30 min /ml شروع وارفارين 1 روز قبل از قطع پراداكسا .
lurasidone
Latuda
مكانيزم ومواردمصرف:
لورازیدون، یک ترکیب جدید است که تمایل بالایی برای چسبیدن به رسپتورهای دوپامین D2 ، سروتونین و نورآدرنالین آلفا دارد. تمایل این دارو برای چسبیدن به گیرندهای هیستامین و کولینرژیک اندک است. به همین علت عوارض اکستراپیرامیدال، افزایش وزن و طولان شدن QT در آن اتفاق نمی افتد
لورازيدون
(Lurasidone) جديدترين داروي آنتي سايکوتيک آتيپيک است که براي درمان
اسکيزوفرني بزرگسالان مورد تاييد قرار گرفته است. اسکيزوفرني سالانه حدود
يک درصد از جمعيت بالاي 18 سال آمريکا را مبتلا مي‌کند. اين بيماري با 3
گروه علايم شناخته مي‌شود: مثبت (رفتار غيرطبيعي)، منفي (ناتواني در انجام
فعاليت روزانه)، شناختي (ناتواني در تصميم گيري). در ساخت لورازيدون نتايج
حاصل از بيش از 40 مطالعه باليني روي 2700 بيمار بزرگسال مورد استفاده قرار
گرفت و اثربخشي آن با 4?مطالعه باليني 6 هفته‌اي بررسي شد. لورازيدون
به ميزان قابل توجهي در بهبود علايم مثبت و منفي در مقايسه با دارونما
توانا بود.
عوارض جانبي:
شايعترين عارضه جانبي ناشي از مصرف اين دارو در مطالعات باليني
عبارت بودند از خواب آلودگي، احساس بي‌قراري، تهوع، اختلالات حرکتي نظير
ترمور، کندي حرکات، سفت شدن عضلات (پارکينسونيسم).
اشكال دارويي:
لورازيدون به شکل
قرص‌هاي 40 و 80 ميلي‌گرمي در بازار موجود است. دوز توصيه شده
براي شروع
دارو روزانه 40 ميلي‌گرم و حداکثر دوز 80 ميلي‌گرم در روز است. دوزهاي
بالاتر دارو بدون آنکه فايده بيشتري براي بيمار داشته باشند خطر وقوع عوارض
جانبي را افزايش مي‌دهند.
روفلوميلاست
روفلوميلاست
(Roflumilast)
®DALIRESP®®Daxas
مكانيزم ومواردمصرف:
يک مهارکننده فسفودي استراز 4 است که براي درمان بيماري‌هاي
مزمن انسدادي ريه با شدت متوسط تا شديد مورد تاييد قرار گرفته است.
بيماري‌هاي مزمن انسدادي ريه 4 تا 10درصد از مردم آمريکا را گرفتار کرده
است و چهارمين علت مرگ و مير محسوب مي‌شود. شعله‌وري بيماري مزمن انسدادي
ريه ممکن است چند هفته به طول بينجامد و با کاهش عملکرد ريوي و افزايش خطر
مرگ و مير همراه باشد. به نظر نمي‌رسد که داروهاي ضدالتهاب و گشادکننده‌هاي
برونش موجود در بازار در متوقف كردن پيشرفت بيماري نقشي داشته باشند.
اثربخشي روفلوميلاست در 2 مطالعه فاز 3 با شرکت بيش از 1500 بيمار بالاي 40
سال موردبررسي قرار گرفت.
عوارض جانبي:
شايعترين عارضه جانبي ناشي از روفلوميلاست در
مطالعات جانبي عبارت بودند از اسهال، تهوع، استفراغ، دردشکمي، کاهش وزن و
سردرد. بيشتر اين علايم در هفته‌هاي اول شروع درمان بروز مي‌کنند و اغلب
خودبه‌خود با ادامه درمان برطرف مي‌شوند.
شكل دارويي:
روفلوميلاست به شکل قرص‌هاي سفيد
500 ميکروگرمي به بازار عرضه شده است.
دوز توصيه شده :
براي اين دارو يک قرص
500 ميکروگرمي در روزبايا بدون غذا است.
شپش ناحيه سر در بيماران
بزرگ‌تر از 4 سال مورد تاييد قرار گرفته است. ايمني و اثربخشي اسپينوساد
در دو مطالعه باليني چندمرکزي با شرکت 1038 بيمار بالاي 6 ماه مبتلا به شپش
سر بررسي شد. تعداد 552 نفر اسپينوساد و بقيه افراد پرمترين دريافت کردند.
عوارض جانبي:
شايعترين عوارض جانبي ناشي از درمان با اسپينوساد عبارتند از قرمزي و
تحريک شديد چشم و پوست. اسپينوساد بايد اسکالپ‌هاي خشک سر را بپوشاند و سپس
به موهاي خشک ماليده شود. پس از 10 دقيقه مناطق پوشانده شده با اين دارو
بايد با آب گرم شسته شوند.
<4yrs: not
recommended. ≥4yrs: apply to dry scalp and hair until adequately
covered; use up to 120mL (one bottle). Leave on for 10 minutes, then
rinse off thoroughly with warm water. May repeat treatment once if live
lice is seen after 7 days. May remove dead lice and nits with nit comb.
Wash hands after application. Wash or dryclean bedding or clothing
appropriately.
Warnings/Precautions for NATROBA
For use on dry scalp
and hair only. Avoid eyes, mouth, mucous membranes. Neonates, infants
<6months: not recommended. Pregnancy (Cat.B). Nursing mothers.
Adverse Reactions for NATROBA
Application site erythema, ocular erythema.
How is NATROBA supplied?
Susp—4oz
Related Disease:
Head lice
Lice
Vilazodone ويلازودون Viibryd
موارداستفاده ومكانيزم:
نخستين دارويی است که با دو مکانيسم توأم مهار
برداشت انتخابی سروتونين (SSRI) و آگونيست نسبی گيرنده‌های سروتونين
(5HT1A) به منظور درمان افسردگی ماژور به تأييد FDA رسيده است.
شكل دارويي:
ويلازودون به شکل قرص‌هاي 10،20 و 40 ميلي‌گرمي موجود است
مقدارمصرف:
تجويز
قرص‌های ويلازودون (40 ميلی‌گرم، يک بار در روز) پس از 8 هفته توانسته است
شاخص‌های جسمی و روانی بيماران مبتلا به افسردگی را بهبود بخشد.
عوارض جانبي:
شايعترين
عوارض جانبی اين دارو تهوع، استفراغ، اسهال، بيخوابی و ضعف قوای جنسی گزارش
شده است. اين دارو فاقد عوارض قلبی و کبدی می‌باشد. دوز آغازين دارو 10
ميلی‌گرم يکبار در روز به مدت يک هفته، سپس 20 ميلی‌گرم يکبار در روز به
مدت يک هفته و پس از آن، 40 ميلی‌گرم يکبار در روز تا دستيابی به اثرات
درمانی مطلوب تا 8 هفته می‌باشد. قطع مصرف دارو بايد به آهستگی صورت گيرد.
در بيماران سالمند، مبتلايان به نارسايی کليوی (خفيف، متوسط، شديد) و
مبتلايان به نارسايی کبدی (خفيف تا متوسط) نيازی به تنظيم دوزاژ نمی‌باشد.
در مورد بيماران مبتلا به نارسايی شديد کبدی مطالعه‌ای صورت نگرفته است.
مصرف درشيردهي وبارداري:
مصرف اين دارو در خانمهای باردار و مادران شيرده ممنوع می‌باشد (به دليل
فقدان اطلاعات کافی).
سعیدخسروي دکترداروسازودبیربازنشسته زیست شناسی هستم، که امروز درکناررب النوع رافت وشفقت ومهربانی روزگارمی گذرانم.آن عزیزی که نهال مهرومحبتش همچنان درفضای زندگیم گل افشانی وعطرافشانی می کند
**عزيزان برداشت ازوبلاگ باذکرماخذ آزاد می باشد**
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
.jpg)
وقرص وسرم موجوداست.
33% است. داروی ایدبنون (Idebenone) باعث بهبود دید و بینایی در نابینایانی می شود که بر اثر 
ارداري:
عضویت سریع
